วิเวกสิกขาราม

เข้าใจว่าสองกระแสนั้นสวนกัน แต่ทีนี้เรายังต้องอยู่หรืออาศัยกระแสโลก ซึ่งนับวันจะรุนแรง รุกเร้ามากขึ้น เราควรจะทำตัวอย่างไรดีครับ
ลองมาแลกเปลี่ยนความเห็นกันดูน้ะครับ

ในบางสถานการณ์ สมมุติว่าที่โรงเรียนบ้างที่ทำงานบ้าง ยังมีการพูดไม่ตรงทั้งหมดบ้าง โอ้อวดตนเอง ข่มผู้อื่น ยกย่อง เยินยอกัน ต้องมีการหยอกล้อกันเล่น พูดจาตลกโปกฮา ไม่ได้ประโยชน์ หรือ ร่วมสังสรรค์ตามโอกาสต่างๆ หากเราไม่ไปเข้าร่วม หรือ ทำบ้างก็จะดูแปลกแยก เข้ากับสังคมหมู่มากไม่ได้ เหมือนจะเป็นคนมีปัญหา ควรจะทำตัวอย่างไร หรือ ใช้ธรรมข้อใดเป็นแนวการดำเนินชีวิตในกระแสโลกดีครับ หรือ เราควรพึงสันโดษ เอาตัวเองให้"รอด" ก่อน คนอื่นทำอย่างไรก็ปล่อยไปตามกระแสกรรม

ขอบคุณครับ

ต้องถามว่าเราจะเอาอะไรละคับ

ระหว่าง โลก กับ ธรรม

แค่นี้ก็ตัดสินได้ละคับ

ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำ เลือกยากเหมือนกันแฮะ แต่ก็ทำให้นึกถึงเรื่องเล่าที่เคยได้อ่านเกี่ยวกับลุงคนนึง ไม่แน่ใจว่าเรื่องจริงแค่ไหน ในเรื่องเล่าว่าแกเป็นคนเงียบๆ ไปทำงานแล้วก็กลับบ้านไม่ค่อยได้สุงสิงกับใคร เข้าวัด ถือศีล ฟังธรรม เป็นปกติของแก แต่เมื่อถึงเวลาที่แกต้องเดินทางจากโลกนี้ไปปรากฏว่าได้ยินเสียงดนตรีขับกล่อม แล้วก็มีเหล่าเทพ เทวดา มายินดีต้อนรับแกเต็มไปหมดที่ได้เพื่อนใหม่ (ไปรู้ได้ไงก็ไม่รู้)