จดหมายจากช่างแสวง นายช่างใหญ่ผู้รับเหมาก่อสร้าง

เพื่อสนทนาธรรม และแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เพื่อความเป็นกัลยาณมิตร กัลยาณธรรมที่ดีต่อกัน

จดหมายจากช่างแสวง นายช่างใหญ่ผู้รับเหมาก่อสร้าง

Postโดย นิรทุกข์ » Tue Aug 17, 2010 1:41 am

ขอคัดลอกมาจากกระทู้ในเวปลานธรรมมาปะครับ เห็นว่าเกี่ยวกับการก่อสร้างวัด


ต่อไปนี้ เป็นจดหมายที่นายช่างแสวง พลนวน ซึ่งเป็นนายช่างใหญ่ที่ควบคุมงานก่อสร้างภายในสถานปฏิบัติธรรมป่าวิเวกสิกขาราม มาตั้งแต่เริ่มต้น (มกราคม 2551) เนื่องจากแม่ของผม เคยไปร่วมงานถวายผ้าป่าหลายครั้ง และไปปฏิบัติธรรมที่สถานปฏิบัติธรรมฯด้วยเป็นครั้งคราว จึงมีโอกาสได้พบเจอกับนายช่างแสวง จนนายช่างแสวงให้ความเคารพนับถือและสนิทคุ้นเคย เมื่อนายช่างแสวงได้พบกับผมในงานผ้าป่าคราวล่าสุด (วันอาทิตย์ที่ 29 พฤศจิกายน 2552 ที่ผ่านมา) เขาได้นำจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของเขา ฝากให้ผมนำไปให้แม่ของผม เมื่อจดหมายไปถึงมือแม่ของผม และ่ท่านอ่านจบแล้ว ท่านแนะนำผมว่า ควรนำข้อความทั้งหมดเผยแพร่แก่ผู้อื่นด้วย เผื่อจะมีประโยชน์แก่ผู้อ่านบ้างไม่มากก็น้อย ทั้งนี้ ตัวอักษรที่ช่างแสวงเขียนมานั้น ผิดพลาดพอสมควรด้วยความรู้ในทางภาษาของช่างแสวงที่มีจำกัด แม่ของผมได้อุตส่าห์นั่งถอดเนื้อความในจดหมายและแก้ไขคำที่เขียนผิดด้วยตนเอง เพื่อให้ผมนำมาอ่านและพิมพ์เผยแพร่ได้สะดวกขึ้น เนื้อความในจดหมาย มีดังต่อไปนี้ครับ

"14 กันยายน 2552
กราบเท้ามายังคุณพ่อ, คุณแม่ที่เคารพและนับถือเป็นอย่างสูง

กระผมจะขอเล่าเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดในวัดที่ท่านพระอาจารย์กำลังสร้าง มันมีสิ่งประหลาดเกิดขึ้นแถบทุกวัน ตั้งแต่กระผมเข้าไปทำงานที่วัด เริ่มแรกในปี พ.ศ. 2549 ในปีนั้น กระผมได้ขับรถส่วนตัวของกระผมไปควบคุมงานที่กระผมรับเหมาที่ในตลาดและหมู่บ้านชานเมือง 5 - 6 ที่ ในปีนั้นกระผมได้เกิดอุบัติเหตุขึ้นโดยไม่คาดคิด คือกระผมกลับจากดูงานที่กระผมควบคุม พอดีทางกลับบ้านมันผ่านบ้านแม่ของกระผม ก็เลยซื้อกับข้าวไปฝากแม่ พอถึงบ้านก็เอากับข้าวยื่นให้แม่ แม่ก็บอกว่าให้กินข้าวด้วยกัน แต่กระผมก็บอกว่า ผมจะกลับบ้านไปทานข้าวกับแม่เพ็ง(ภรรยาของผม)ที่บ้าน พอกระผมลงจากบ้านแม่ มีสิ่งบ่งบอกในใจกระผมว่าเหมือนจะมีลางบอกเหตุว่า บ้านตัวเองกับบ้านแม่ก็ไม่ไกลกันนัก ไม่ต้องรัดเข็มขัดนิรภัยก็ได้ กระผมก็เลยขับรถออกจากหมู่บ้านแม่มาขึ้นถนนหลวงจะมียูเทิร์นให้ข้าม เป็นยูเทิร์นแคบๆ ซึ่งมีรถผมต่อท้ายรถมอเตอร์ไซด์ 4 – 5 คัน รถของกระผมโผล่มากินถนนหลวงประมาณ 50 ซม. แต่กระผมมองไม่เห็นรถขับมา เหมือนมีความเมามา กระผมคิดว่าชนแน่ๆ กระผมเลยโบกมือบอกเขา แต่เขาเหมือนไม่รับรู้ก็เลยชนกระผมที่ประตูด้านขวา ซัดอย่างจัง ทำให้กระผมตายไปหนึ่งชั่วโมง พอฟื้นขึ้นมา กระผมก็อยู่ที่โรงพยาบาล

ตอนที่กระผมหลับไป 1 ชั่วโมงนั้น ทำให้กระผมรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่ของเราสักอย่างเดียว แม้แต่ร่างกายมันก็ไม่ใช่ของเราทั้ง 32 ประการ มันเป็นเพียงแต่เราอาศัยเขามาเกิดเฉยๆ มิฉะนั้นแล้ว คนเรามี 2 ทางให้เดิน จะเดินตามรอยพระพุทธเจ้าหรือจะเดินตามองคุลีมาล ถ้ามีบุญก็เดินถูกทาง ถ้ามีบาปก็เดินตามกรรมที่ตัวเองสร้างไว้ในชาติก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างที่กระผมพูดมาถูกไหมครับ ช่วงที่ผมตายไป 1 ชั่วโมง มันเหมือนมีพระองค์หนึ่งมาโปรดผม พอตื่นขึ้นมาก็ถึงรู้ว่า คนเราเป็นอย่างนี้เองมันถึงวุ่นวายมีแต่กิเลสเป็นตัวครอบงำตัวเราเอง ถ้าเราลดละกิเลสลงเสียบ้างก็จะทำให้เรามองโลกในแง่ดี มีความโอบอ้อมอารีย์แก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่มีการเบียดบังคนอื่นเขา ถ้าคนเราทำได้ ก็ถือว่าคนนั้นมีพรสวรรค์ ที่กระผมพูดมาทั้งหมดนี้ ตัวกระผมเองยังทำไม่ได้ แต่พยายามจะเอาความชั่วออกให้มาก และความดีจะเอาเข้ามากๆ แต่ก็ยังทำไม่ได้เลย มันยังมีกิเลสครอบงำอยู่มาก กระผมจะเอาคำพูดของท่านอาจารย์วิชัยเป็นตัวฆ่ากิเลสในตัวเองให้น้อยลงไปเรื่อยๆ กระผมได้พบท่านอาจารย์(วิชัย)โดยบังเอิญจริงๆ ผมถือเป็นบุญวาสนาของกระผมที่เกิดมาได้พบท่านอาจารย์ที่ส่องทางชีวิตให้กระผมได้ลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ในวันหนึ่ง ใน พ.ศ. 2550 ได้มีโทรศัพท์มาจากเพื่อนบอกว่ามีการสร้างวัดใหม่ให้เข้าไปหาท่านอาจารย์ด้วย กระผมก็เลยเข้าคารวะท่านอาจารย์ พอท่านเห็นหน้ากระผม ท่านมองดูเหมือนรู้จักกันมานานแล้ว กระผมก็เลยพูดว่า งานกำลังก่อสร้างนี้ให้ผมรับเหมาไหมครับ ท่านอาจารย์บอกว่า เงินที่ท่านมีมันเป็นเงินของญาติโยมทุกบาททุกสตางค์ ถ้าเหมาแล้วก็เหมือนมากอบโกยเงินญาติ ทุกบาททุกสตางค์ต้องใช้ให้มันคุ้มค่า เท่านั้นกระผมก็รู้สำนึก มันถูกทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านพูดมา กระผมก็เลยกราบลาท่านกลับบ้าน นับตั้งแต่วันนั้น กระผมก็ไปทำงานที่อื่นตามปกติ 5 – 6 ที่ แต่ตกกลางคืน ทุกคืนหลังจากนั้น กระผมนอนฝันว่าตัวเองสร้างวัด ในจิตสำนึกของกระผมจึงบอกตัวเองว่าต้องหาวิธีให้ได้

ช่วงนั้นกระผมทำงานอีกที่หนึ่งคือที่ชลประทาน ขุดลอกคลองน้ำชลประทานและซ่อมแผ่นปูนที่ชำรุดและมีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ กระผมก็เลยตัดสินใจยกคนงานของกระผมอีกส่วนหนึ่งเข้าไปกราบท่านอาจารย์ว่า เสาร์-อาทิตย์จะเข้าทำงานให้อาจารย์โดยไม่คิดค่าแรง กระผมจะเป็นคนจ่ายค่าแรงคนงานเอง พอกระผมเข้ามาทำงานวันแรก มันเป็นสิ่งที่แปลกมาก เพราะมองหน้าท่านอาจารย์แล้วเหมือนมันผูกพันว่ากระผมเคยทำงานกับท่านมาก่อน กระผมก็เลยสั่งงานทุกที่ที่กระผมควบคุมอยู่ที่อื่น ผมบอกให้เขาควบคุมกันเอง กระผมจะขอทำงานช่วยท่านอาจารย์ก่อน ตั้งแต่นั้นมากระผมก็ช่วยท่านอาจารย์ตลอดมา ทุกวันนี้กระผมได้ความรู้จากท่านมากมาย ถ้าออกไปรับเหมาข้างนอกก็คงมีกำไรมาก เพราะท่านอาจารย์สอนว่า เงินทุกบาททุกสตางค์มีคุณค่ามากต้องใช้ให้คุ้มค่าที่ญาติโยมให้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านอาจารย์ทำลงไป งานทุกอย่างมันออกมาได้ดีมาก มีความแข็งแรงและไม่ทิ้งๆขว้างๆ ระมัดระวังวัสดุทุกอย่าง กระผมรู้สึกดีใจมากที่ได้ความรู้ใหม่ๆจากท่านอาจารย์มากมาย กะว่าถ้าสร้างวัดกับท่านอาจารย์เสร็จ แล้วมีโอกาสออกไปก่อสร้างข้างนอกคงจะมีกำไรดี เพราะมีประสบการณ์จากท่านอาจารย์มากมาย

อยู่ในวัดมาเกือบ 2 ปี มีสิ่งประหลาดหลายอย่างให้เห็น ยกตัวอย่างว่ามีวันหนึ่ง ท่านพระอาจารย์ไปที่ประเทศออสเตรเลียโดยคำนิมนต์ของคุณรักพงศ์ ทางวัดมีสิ่งประหลาดเกิดขึ้นคือ มีรถขนเป็ดเข้าไปในตลาดไปเตรียมเชือดทำก๋วยเตี๋ยวเป็ด พอมาถึงหน้าวัด เป็ดตัวหนึ่งกระโดดลงมาจากรถหน้าวัดพอดี มันทั้งเดินทั้งวิ่งมาที่ศาลา พอดีมีอ้ายมอมหมาวัดที่พระอาจารย์ให้มันอยู่ มันเห็นเป็ด มันก็เลยเห่าวิ่งไล่งับเป็ดตัวนั้นทันที แต่มีพระอาจารย์วัลลภ(พระน้องชายของท่านอาจารย์วิชัย)ได้ยิน ท่านจึงออกมาช่วยเป็ดตัวนั้น ท่านจับอ้ายมอมไปขังไว้ในห้องน้ำ จนถึงรุ่งเช้ากระผมไปทำงานตามปกติ อาจารย์วัลลภบอกว่า ช่างแหวงไปหาเป็ดตัวนั้นให้ด้วย มันโดนอ้ายมอมกัด กระผมก็เลยไปหาเป็ด เจอเป็ดโดนงับขาหลังเกือบขาด กระผมเลยเอาไปขังไว้อีกที่หนึ่ง แล้วก็ปล่อยอ้ายมอมออกมาจากห้องน้ำ กระผมทายาให้เป็ด สามวันต่อมาอาการก็ดีขึ้นมาก เลยเอาไปปล่อยตามฝูงเป็ดข้างบ้าน อีกไม่นานอ้ายมอมก็ถึงเวลาที่รับกรรมที่ได้ก่อไว้ มาวันหนึ่งอ้ายมอมออกจากวัด มันคงไม่รู้ว่ามันมีตัวเดียวไม่มีเพื่อนฝูง เมื่ออยู่ในวัดอ้ายมอมไม่เคยเอาเพื่อนเลย มีเพื่อนมาหาก็ไล่งับอย่างเดียว พอออกนอกวัด เขาก็คงหมั่นไส้ พวกเพื่อนมันคงว่า กูเข้าไปในวัดขอกินข้าวกับท่านอาจารย์ มึงไล่กัดกูอย่างเดียว มันเป็นทีของกูบ้างแล้ว มึงก็คงรู้ว่าหมาอย่างพวกเราไม่มีเจ้าของ ควรจะพึ่งกันและกัน แม้แต่เป็ดไปขอพึ่งบารมีของอาจารย์มึงยังไม่เว้น พวกกูจะไม่ปล่อยมึง อ้ายมอมก็โดนรุมกัด แต่รอดตายโซซัดโซเซมาที่วัด มาหาท่านอาจารย์กับแม่ชีรุ่งและตัวกระผมเองก็เห็นเหตุการณ์ด้วย คงไม่น้อยกว่า 3 วันมาแล้ว เพราะแผลของมันเน่าเปื่อย มันวิ่งเข้ามาหาท่านอาจารย์และแม่ชี มันคงบอกว่าช่วยด้วย ใกล้จะตายแล้ว สุดท้ายก็วิ่งเข้ามาหากระผม ก็เลยบอกมันว่ารออีก 1 ชั่วโมง พ่อจะไปหายามารักษา ไอ้มอมทำตัวเองก็เลยรับกรรมที่ตัวเองทำ แม้แต่สัตว์หรือคนก็ตามต้องได้รับกรรมเหมือนกัน

ที่กระผมเขียนมาทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในวัด ถ้าผมจะเขียนให้หมดมันคงจะมากจริงๆ ขอให้คุณแม่มีโอกาสมาที่วัดอีกแล้วกระผมจะเล่าให้คุณแม่ฟังมากมาย แค่นี้ก็คงรบกวนคุณแม่มากแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่กระผมเขียนผิดพลาดไป ขอให้คุณแม่อภัยให้กระผมด้วยครับ สุดท้ายนี้ ขอให้คุณพ่อและคุณแม่จงมีสุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ป่วย จงอยู่ด้วยความเจริญตลอดไป

รักและนับถือ
แสวง พลนวน
(ของดบ้านเลขที่ครับ – รักพงศ์) บ้านหญ้าคา หมู่ 5 ต.เมืองพล อ.พล จ.ขอนแก่น 40120

เสริมท้าย
2 เดือนที่ผ่านมา มีเรื่องประหลาดมาก มีคนที่ร่วมสร้างวัดกับท่านอาจารย์มาบอกว่า มีคนหนึ่งเขาจะจัดสรรที่ขาย แต่ในที่ดินนั้น มีต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่ง ถ้าไม่โค่นออกก็คงไม่มีใครซื้อที่ คนที่มาบอกชื่อคุณจุฑาทิพย์ เจ้าของแม็คโครที่ถมที่ให้ท่านอาจารย์นั่นเอง กระผมก็เลยไปเรียกคนตัดไม้เจ้าประจำให้ และเมียคนตัดไม้ก็ไปด้วย พอไปถึงต้นโพธิ์ใหญ่ น่าประหลาดมาก เพราะเมียคนตัดไม้ร้อง “ว้าย” ออกมาว่า แล้วบอกว่าได้ยินเสียงคนบอกว่าอย่าเข้ามา อย่าตัดต้นโพธิ์ใหญ่เป็นอันขาด พวกกระผมก็เลยรีบกลับทันที ในคืนนั้น เมียคนตัดไม้ฝันไปว่า มีตำรวจ 7 – 8 คนไปหาที่บ้าน ขู่จะเอาชีวิต ถ้าตัดต้นโพธิ์ต้นนั้น ในคืนนั้น กระผมก็ฝันเหมือนกัน เห็นทหารโบราณใส่เสื้อผ้าเหมือนโกโบริ ถามกระผมทำไมถึงจะตัดต้นโพธิ์ กระผมก็เลยบอกว่าเจ้าของที่บอกให้ตัด พวกทหารโบราณก็พูดว่า ถ้าตัดมีเรื่องแน่ๆ พอรุ่งเช้ากระผมก็เลยไปปรึกษาท่านอาจารย์ว่าจะทำอย่างไรดี ท่านอาจารย์ก็บอกว่าเดี๋ยวจะไปดูด้วยตนเอง พอไปถึงต้นโพธิ์ ท่านอาจารย์ก็มองต้นโพธิ์ครู่หนึ่งแล้วพูดกับกระผมว่า เขาอยากไปอยู่วัดแล้ว เอาเขาไปได้แล้ว พอพูดอย่างนั้น เจ้าของที่ก็ให้คนเซ่นไหว้ ขอย้ายต้นโพธิ์ไปอยู่ที่วัด แล้วก็ตัดต้นโพธิ์เลย พอตัดแล้วก็ขนเข้าวัด มีไม้ทำประโยชน์ได้หลายอย่าง ถ้าคุณแม่มาจะเห็น ต่อจากนั้นมาก็ไม่มีเรื่องอะไรอีกเลย
(หมายเหตุ ปัจจุบัน หน่อของต้นโพธิ์นี้ ได้รับการปลูกไว้ในสถานปฏิบัติธรรมป่าวิเวกสิกขาราม ที่โคนต้นโพธิ์เป็นที่ฝังเส้นผมที่ได้รับการปลงจากศีรษะของพระอาจารย์วิชัย กัมมสุทโธ – รักพงศ์ ผู้ให้ความเห็น)
ยังมีอีกหลายๆอย่าง ถ้าคุณแม่มาที่วัด กระผมจะเล่าให้คุณแม่ฟัง

แสวง"
นิรทุกข์
 
จำนวนผู้ตอบ: 558
สมัครสมาชิก: Sat Mar 13, 2010 7:46 pm

Re: จดหมายจากช่างแสวง นายช่างใหญ่ผู้รับเหมาก่อสร้าง

Postโดย Toonfreedo » Mon Feb 23, 2015 5:42 pm

โห้จดหมายขนาดนี้ อ่านแล้วดีมากเลย
Toonfreedo
 
จำนวนผู้ตอบ: 2
สมัครสมาชิก: Mon Feb 23, 2015 5:20 pm


กลับไปหน้า ธรรมเพื่อชีวิต

ผู้ที่กำลัง online

ผู้ที่กำลังอ่าน forum นี้: สมาชิก ไม่มีสมาชิก และ ผู้เยี่ยมชม 1 คน

cron