วิเวกสิกขาราม

การบวชเป็นส่ิงที่ดีโดยตอบแทนคุณบิดามารดา และยังสืบทอดให้พระพุทธศาสนาสืบต่อไป อยากทราบว่าเหตุการณ์เป็นบาปไหมและมีแนวทางแก้ไขอย่างไรดีครับ
มีอยู่ว่า ลูกชายได้บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนาโดยที่แม่ยินยอมให้บวช ผ่านไปสักระยะหนึ่ง ลูกชายที่บวชเป็นพระเข้าถึงรสพระธรรม แม่เห็นว่าบวชเพื่อทดแทนคุณน่าจะเพียงพอแล้ว อีกทั้งแม่ก็แก่ชรามากไม่มีใครดูล จึงได้บอกกับพระว่า "สึก ออกมาดูแลแม่และมาประกอบอาชีพสุจริตในการดำเินินชีวิต" พระบอกแม่ว่า "จะบวชไม่สึก" แม่ก็น้ำตาไหล เสียใจมากที่ลูกไม่ยอมสึก แม่พูดรบเร้าอยู่นานไม่สำเร็จจึงกลับบ้าน คิดสั้นโดยผูกเชือกรัดคอฆ่าตัวตาย ด้วยเดชะบุญมีคนมาพบเห็นจึงช่วยไว้ได้ทัน
จากเหตุการณ์อยากทราบว่า
1. พระบาปหรืิอเปล่า ที่ทำให้แม่น้ำตาไหลและเป็นการฆ่าแม่ทางอ้อมซึ่งเป็นปาปหนักที่สุด
2. ให้พระสึกออกมาตามคำแนะนำของแม่ โดยคิดว่าอยู่กับแม่ไปก่อน เมื่อแม่ไม่อยู่กับเราแล้วค่อยไปบวชไหมดีไหม

อีก 1 เรื่อง ความคิดกับปัญญา ต่างกันอย่างไร

ค่อนข้างเสี่ยงที่จะตอบน้ะเนี่ยะ คำถามนี้

แต่ก็ขอแสดงความเห็นไว้สักนิด เพราะ คิดว่ามองได้หลายมุม
ผมคิดว่าลูกชายไม่ได้ทำร้ายคุณแม่ ผู้ที่ทำลายชีวิตตัวเองคือคุณแม่ จึงไม่ควรที่จะได้รับบาป (ผลของกรรม) ที่ว่าเป็นผู้ฆ่ามารดาตน
แต่ผลจากเหตุที่ทำให้มารดาเกิดความกระทบกระเทือนใจ คงจะมีแน่ และหากยังต้องกลับมาเกิดอีก คงจะได้รับผลจากการกระทำนั้น

ส่วนจะสึกมาดูแลมารดาก่อนนั้นก็ดีเพราะได้คุณในแง่ความกตัญญู แต่ก็ให้ประโยชน์กับมารดาได้เพียงดูแลธาตุขันธ์ในชาติปัจจุบัน หากสามารถชักจูงมารดาให้เห็นประโยชน์อันไพบูลย์ แล้วร่วมศึกษาปฏิบัติ ไปพร้อมกับตน หรือ นำมาแนะนำมารดาได้แล้วก็จะเป็นประโยชน์อันสูงสุดกับมารดาครับ

อาจจะพอเทียบได้บางส่วนกับที่ประสารีบุตรได้ออกบวช จะสำเร็จมรรคผลแล้วกลับมาโปรดมารดา ก่อนเข้านิพพานครับ

ไม่ต้องสึกก็ดูแลพ่อแม่ได้ เป็นพุทธานุญาติ

ไม่จำเป็นต้องสึกครับ

สาธุ